Τα 3 εξελικτικά στάδια της Παρθένου
Κάθε ζώδιο έχει τα δικά του διαφορετικά εξελικτικά στάδια. Ενώ τα κοινά σύμβολα των ζωδίων στην πραγματικότητα περιγράφουν το πρώτο βήμα, το πρώτο στάδιο της εξέλιξης, υπάρχουν και άλλα δύο λιγότερο γνωστά. Για τον αστερισμό της Παρθένου τα στάδια συνειδητότητας είναι η Παρθένος (η Κόρη), η Σκοτεινή Κόρη και η Βασίλισσα.
Η Κόρη
Σύμφωνα με τον Ομηρικό ύμνο προς τη Δήμητρα, η κόρη της, η νεαρή Περσεφόνη μάζευε λουλούδια στο Νύσιο πεδίο μαζί με τη θεά Αθηνά, τη θεά Άρτεμη και τις Ωκεανίδες νύμφες. Η Περσεφόνη απομακρύνθηκε αναζητώντας το πιο όμορφο λουλούδι. Όταν έσκυψε να κόψει έναν νάρκισσο, η γη άνοιξε και από τα έγκατα εμφανίστηκε το άρμα του Πλούτωνα, ο οποίος από καιρό είχε μαγευτεί από την ομορφιά της, καθώς διαχρονικά το σκοτάδι δεν επιθυμεί τίποτα περισσότερο από το φως της αθωότητας. Με το ένα χέρι κρατούσε τα χαλινάρια και με το άλλο άρπαξε την πανέμορφη κοπέλα. Οι κραυγές της για βοήθεια δεν ακούστηκαν και η Περσεφόνη βρέθηκε στο σκοτεινό βασίλειο του Κάτω Κόσμου.
Ο ζωδιακός αστερισμός της Παρθένου αντιπροσωπεύει την κόρη, τη νεότητα, την αρχική φάση της ενηλικίωσης. Είναι εκείνο το στάδιο της ζωής όταν αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, να ανησυχούμε για τα ταλέντα, τις δυνατότητες και τις μελλοντικές προοπτικές μας. Είναι η στιγμή που γεννιέται η επιθυμία να ενωθούμε με τον κόσμο και τους ανθρώπους μέσω της ομορφιάς και της αρμονίας, κάτι που οδηγεί στη φιλία, στον έρωτα και στην αγάπη. Είναι μια μοναχική φάση, αλλά γεμάτη ελπίδα και ενθουσιασμό. Οι Παρθένοι στο ξεκίνημα τους πραγματικά αγωνίζονται να καταπολεμήσουν τη συστολή και την επιφυλακτικότητα για να έρθουν πιο κοντά με τις οικογένειές τους και τους ανθρώπους γύρω τους. Δεν έχουν βρει ακόμη τη θέση τους στον κόσμο και καθώς ξεκινούν στη ζωή, τείνουν να έχουν τον ιδεαλισμό, ακόμη και την αθωότητα της Περσεφόνης. Ενώ είναι νεανικοί, παιχνιδιάρικοι και οξυδερκείς, δεν έχουν αναπτύξει την ικανότητα και δεν έχουν ακόμη την απαιτούμενη πείρα να βλέπουν τους ανθρώπους όπως είναι πραγματικά και να λαμβάνουν αποφάσεις που να λειτουργούν πάντα για το καλό τους. Αυτό οδηγεί στην καθοδική πορεία της εισόδου στο σκοτεινό βασίλειο και τη δεύτερη φάση, καθώς μαθαίνουν ότι καμία αγάπη δεν μπορεί να αποτρέψει την προδοσία ή το τέλος, καθώς και στο γεγονός ότι δεν βρίσκουν τότε κανένα νόημα στις μάταιες προσπάθειες της εφήμερης ανθρώπινης ύπαρξης.
Η Σκοτεινή Κόρη
Μία όμορφη νεαρή κοπέλα που έμοιαζε με λουλούδι και έπαιζε κυνηγώντας τις ηλιαχτίδες βρέθηκε από τη μία στιγμή στην άλλη εγκλωβισμένη στο έρεβος του Κάτω Κόσμου. Υπάρχουν τρομακτικοί ήχοι, άσχημα συναισθήματα και φόβοι που πλανώνται μέσα στις σκιές που δεν έχουν σχήμα, όνομα και μορφή. Τίποτα δεν φαίνεται να έχει σημασία σε αυτό το σημείο, καθώς το μόνο που μπορούσε να κάνει η Περσεφόνη ήταν να θρηνεί για όλα αυτά που είχε χάσει, όλα αυτά που της είχαν συμβεί, και όσο και αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί έπρεπε να βιώσει τον πόνο που ένιωθε. Η λογική της φύση προσπαθούσε μάταια να κατανοήσει γιατί κακά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους, ή γιατί η χαρά της ζωής δεν διαρκεί για πάντα.
Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος για τους εκπροσώπους αυτού του ζωδίου να περιγράψουν τους πόνους που καίνε μέσα στα σωθικά και τον πανικό που συνήθως βιώνουν μέσα τους όταν έρχονται σε επαφή με την απώλεια. Η αγωνία και οι φόβοι τους καταλαμβάνουν και καθυστερούν την πρόοδό τους με την υπερβολική επιφυλακτικότητα και την ακινησία που τους προκαλούν. Δεν πιστεύουν ότι ανήκουν πουθενά και ότι ταιριάζουν σε οτιδήποτε. Σε αυτή την εξελικτική φάση οι Παρθένοι είναι φοβισμένοι και λυπημένοι. Αν και μπορεί να μην φαίνεται, κρύβουν έναν τεράστιο πόνο στην καρδιά τους. Τις περισσότερες φορές η θλίψη αυτή εκλογικεύεται από την ανάγκη να βάλουν σε τάξη το μυαλό και τις σκέψεις τους. Αυτή τη στιγμή της ζωής τους χάνονται στο σκοτάδι του Κάτω Κόσμου, καθώς περνούν μεγάλα διαστήματα υποφέροντας. Ωστόσο, αν καταφέρουν να συγχωρήσουν και να δεχτούν τον κόσμο όπως είναι, όπως η Περσεφόνη που αποδέχεται και παντρεύεται τελικά τον Θεό του Κάτω Κόσμου, περνούν στο επόμενο στάδιο που είναι…
Η Βασίλισσα
Αν και οι στιγμές ευτυχίας γεμίζουν με χαρά και ενθουσιασμό την ψυχή, είναι πάντα οι προκλήσεις και οι δυσκολίες που μας αναγκάζουν να αναμετρηθούμε με το σκοτάδι για να βρούμε την αλήθεια. Είναι στις πιο σκοτεινές μας στιγμές που βλέπουμε πιο καθαρά τι έχει πραγματικά σημασία, είναι τότε που κοιτάζουμε προς τα μέσα, που μαθαίνουμε και ωριμάζουμε.
Η τελετή των Ελευσινίων Μυστηρίων, αφιερωμένων στην Περσεφόνη, αναπαριστούσε την αγωνία της πνευματικής ψυχής που είναι ανίκανη να εκφράσει τον εαυτό της, διότι έχει δεχθεί τους περιορισμούς και τις αυταπάτες του ανθρώπινου περιβάλλοντος. Εάν δεν αναδυθεί πάνω από την άγνοια κατά την παραμονή του στη γη, ο άνθρωπος οδηγείται στον αιώνιο θάνατο όπου περιφέρεται για πάντα, κάνοντας τα ίδια λάθη που έκανε και εδώ. Ο μυημένος διδάσκονταν πώς να διαμεσολαβεί ώστε ο Πλούτωνας να επιτρέπει στην Περσεφόνη (την μυημένη ψυχή) να ανέλθει από το σκοτάδι της υλικής φύσης, στο φως της κατανόησης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο απελευθερώνεται από τα δεσμά, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της ζωής, αλλά για ολόκληρη την αιωνιότητα, αφού στο εξής δεν επρόκειτο να αποστερηθεί τις ιδιότητες εκείνες της ψυχής, οι οποίες θα αποτελούσαν τα οχήματα για την εκδήλωση και την έκφραση στον αποκαλούμενο ουράνιο κόσμο. Τα μόνα ενδύματα της ψυχής ήταν η σοφία και η αρετή.
Σε αυτό το στάδιο, οι Παρθένοι αποδέχονται την αλήθεια του κόσμου, ότι υπάρχει και Φως και Σκοτάδι και κυριαρχούν και στα δύο λόγω του πνεύματός τους. Ως εκ τούτου, είναι πλέον ολοκληρωμένοι. Στο τρίτο αυτό στάδιο, αφήνουν να πέσει το τελευταίο τους οχυρό -οι άμυνες του μυαλού. Αυτό ανοίγει έναν πλούτο απεριόριστης κατανόησης και ζωηρής επικοινωνίας. Μέσα από αυτές τις συζητήσεις αρχίζουν να αποκαλύπτουν τα μυστικά τους, τις ανησυχίες, ακόμη και τα ψεγάδια τους. Οι ανασφάλειες που τους βασανίζουν διαλύονται σιγά σιγά και η ελευθερία παίρνει τη θέση τους. Καταλαβαίνουν τη ζωή πολύ καλύτερα, γνωρίζουν ότι ενώ σήμερα μπορεί όλα να πηγαίνουν περίφημα, δεν συνεπάγεται ότι το αύριο δεν θα είναι γεμάτο προκλήσεις. Οι δύσκολες στιγμές στη ζωή δεν εκμηδενίζουν όμως πλέον τις όμορφες, και δεν τους εμποδίζουν να τις χαρούν στο έπακρο. Δεν αισθάνονται τον ίδιο φόβο, καθώς έχουν αντιληφθεί ότι τα πάντα στη ζωή είναι μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου. Βλέπουν ότι αυτά που κάνουν τη ζωή απολαυστική δεν είναι μόνο τα θετικά, αλλά ότι όλα έχουν τον χώρο τους και ότι τα πάντα ενώνονται με μυστήριους τρόπους εκεί που δεν το υποψιάζονται…
Έχουν μόλις μάθει ότι η ζωή είναι μια ισορροπία και έχουν ξαναγεννηθεί με απέραντη κατανόηση, αποδεχόμενοι αυτήν την εκδοχή της ζωής και του εαυτού τους. Αυτό είναι το σημείο απ’ όπου εξελίσσονται ραγδαία.
