Τα 3 εξελικτικά στάδια των Ιχθύων: Οι Ιχθύες, η Άβυσσος και η Θάλασσα
Κάθε ζώδιο έχει τρία εξελικτικά στάδια. Το πρώτο αντιπροσωπεύεται από το ίδιο το ζώδιο, αλλά υπάρχουν και άλλα δυο λιγότερο γνωστά. Για το ζώδιο των Ιχθύων τα τρία αυτά στάδια είναι οι Ιχθύες, η άβυσσος και η θάλασσα. Κάθε ένα από αυτά συμβολίζει μια διαφορετική φάση ζωής και διαφορετικά μαθήματα, που διαφοροποιούνται και εμπλουτίζονται όσο διευρύνονται οι εμπειρίες, το πνεύμα και η αντίληψη του.
Ο Μύθος
Στην Ελληνική μυθολογία ο Ποσειδώνας είναι ο θεός της θάλασσας ( ονομάζονταν και Πελαγαίος), των ποταμών, των πηγών και των πόσιμων υδάτων. Ήταν γιος του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία. Οι τρεις αδελφοί Δίας, Ποσειδώνας και Άδης απετέλεσαν τη τριάδα θεών πού κυριαρχούσαν τον φυσικό κόσμο.
Εκείνος κατοικούσε στο παλάτι του στα βάθη της θάλασσας, όπου ζούσε με τη γυναίκα του τη Νηρηίδα Αμφιτρίτη. Υπήρξε γενάρχης πολλών δευτερευόντων θεοτήτων, αλλά και εκπληκτικών θαλάσσιων τεράτων, που είχαν αντί για άκρα πλοκάμια και ουρές ψαριού. Ως θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας ταξίδευε με τέθριππο χρυσό άρμα, ή με τεράστιο κοχύλι, που άλλοτε έσερναν κέλητες (άλογα) και άλλοτε Τρίτωνες, ακόμη και μυθικοί ιππόκαμποι, ή δελφίνια, που με την ορμή τους ανασήκωναν ένα υγρό νέφος με τα χρώματα της ίριδας. Μάλιστα ο Όμηρος στις περιγραφές του αναφέρει ότι ο άξονας των τροχών του άρματος δεν βρεχόταν από τα κύματα, δίνοντας έτσι μια αίσθηση μεγάλης ταχύτητας, σχεδόν πτήσης πάνω από αυτά. Με την τρίαινά του μπορούσε τόσο να δημιουργεί τρικυμίες όσο και να γαληνεύει τα νερά. Θεωρούνταν προστάτης των ναυτικών, των ψαράδων κι ήταν υπεύθυνος για παλίρροιες και γεωλογικά φαινόμενα όπως σεισμούς (λόγω της ύπαρξης υποθαλάσσιων ηφαιστείων). Σύμβολά του ήταν η τρίαινα, το ψάρι το δελφίνι, αλλά και το άλογο ή ο ταύρος.
Ιχθύες (κατακλυσμιαία συναισθήματα)
Το κύριο σύμβολο του ζωδίου των Ιχθύων είναι τα ψάρια. Καθώς ξεκινούν τη ζωή, όπως ο εκκολαπτόμενος γόνος, βρίσκονται σε κάποια ήρεμη ακρογιαλιά μέχρι να δυναμώσουν αρκετά για να ρισκάρουν περισσότερο. Όμως, αν και το περιβάλλον εκεί είναι κάπως ελεγχόμενο, δεν είναι απολύτως ασφαλές. Οι Ιχθύες ζουν διαρκώς με την αίσθηση του κινδύνου που τους περιβάλλει και βρίσκονται διαρκώς στο έλεος των στοιχείων και των άλλων. Καθώς ακούν και αισθάνονται τα πάντα στο μέγιστο βαθμό, γίνονται ακόμη πιο ευαίσθητοι τόσο με τις αισθήσεις τους, όσο και με το πώς αλληλοεπιδρούν με τα ερεθίσματα από τον έξω κόσμο. Όπως τα μικρά ψαράκια υποχωρούν προς τα μέσα κάθε φορά που το κύμα είναι έτοιμο να τα πετάξει στην ακτή, κι όπως κρύβονται σε σχισμές βράχων μόλις αισθανθούν ένα ρεύμα ή έναν ήχο, οι εσωτερικές και εξωτερικές αντένες τους δουλεύουν υπερωρίες για την επιβίωση. Όμως, πηγαίνουν με το ρεύμα που γνωρίζουν καλά, και προσπαθούν να αξιοποιήσουν τα στοιχεία από το περιβάλλον που βρίσκονται για να έχουν ασφάλεια. Έτσι και οι Ιχθύες μπορούν εύκολα να επηρεαστούν από τους ανθρώπους και το περιβάλλον τους. Συχνά, δεν είναι και τόσο σίγουροι για το ποιοι είναι κατά βάθος, ή ποια συναισθήματα είναι πραγματικά δικά τους, καθώς ξεκινούν τη ζωή τους. Γονείς, φίλοι και παρέες μπορεί να τους περάσουν δικές τους επιθυμίες και κάποιες συμπεριφορές. Οι Ιχθύες είναι εξαιρετικά συναισθηματικές προσωπικότητες, και το συναίσθημα τούς κάνει να χάνουν τα όρια του εαυτού τους μη ξέροντας που τελειώνουν εκείνοι και που αρχίζουν οι άλλοι. Παρόλο που αυτό είναι το πιο ενωτικό αίσθημα, σχεδόν κάτι υπερβατικό, στην υλική πραγματικότητα είναι βασανιστικό για τους ίδιους και έτσι συχνά θυμίζουν ένα ψάρι που κάνει κύκλους στη ταραγμένη θάλασσα.
Δεν είναι πάντα σίγουροι για το πώς να χειριστούν τα συναισθήματά τους και καταλήγουν να σκορπίζονται συναισθηματικά και να νιώθουν χαμένοι.
Είναι ευγενικές ψυχές και καθώς ωριμάζουν και η φύση τους επιτάσσει να κολυμπήσουν στα βαθιά, θα οδηγηθούν αναπόφευκτα στη σκοτεινή πλευρά και θα έρθουν αργά ή γρήγορα αντιμέτωποι με τη θλίψη και την απογοήτευση.
Η Άβυσσος (Το σκοτεινό καταφύγιο)
Οι Ιχθύες βρίσκονται τώρα στην πιο κρίσιμη φάση της ζωής τους καθώς διασχίζουν το πέλαγος της ζωής . Αμέτρητοι κίνδυνοι παραμονεύουν παντού. Αρπακτικά πουλιά στην επιφάνεια, κάθε είδους θηρευτές που τους κυνηγούν σε κάθε σπιθαμή του υδάτινου δρόμου, παγίδες θανάτου από δίχτυα και αδυσώπητα ρεύματα, με κύματα που τους παρασύρουν στα πιο επικίνδυνα σημεία.
Το σκοτάδι του πυθμένα της αβύσσου γίνεται η πιο ασφαλής επιλογή για έναν Ιχθύ σε αυτό το σημείο. Σε αυτό το σκοτεινό καταφύγιο, το μόνο που επιθυμούν να κάνουν είναι να ηρεμήσουν για λίγο και να ξεχάσουν. Θέλουν να μην αντικρίζουν πια τον πόνο του κόσμου, των άλλων πλασμάτων, και ακόμη περισσότερο τον δικό τους. Και αυτό σημαίνει ότι θα κάνουν ότι χρειαστεί για τη λησμονιά, θα μεταχειριστούν τη φαντασία, ουσίες, ανθρώπους ή ακόμα και την αυτολύπηση για μια προσωρινή ανακούφιση. Συχνά προτιμούν την απόσυρση για να μην προκαλέσουν καμία ενόχληση και κανένα πόνο στους άλλους. Κατεβαίνουν σε ένα μέρος όπου δεν θα έχουν καμία αλληλεπίδραση και περιμένουν εκεί να γιατρευτούν, να βρουν τη δύναμη εσωτερικά, κάτι που τελικά συνήθως συμβαίνει. Οι Ιχθύες θα ψάξουν τη λύτρωση στα πιο σκοτεινά βάθη, κάπου μακριά που η ζωή υπάρχει εκεί σαν σε μία άλλη διάσταση. Στα πιο απομακρυσμένα σημεία του βυθού υπάρχουν τέρατα και πλάσματα μαγικά, φαντάσματα και θεοί, σκελετοί και μαργαριτάρια, βυθισμένα πλοία και θησαυροί. Οι Ιχθύες θα ακροαστούν έτσι τη ψυχή τους σε έναν μακρινό, ονειρικό χώρο κάπου ανάμεσα στα όρια της πραγματικότητας. Αλλά το θαύμα που παραμονεύει θα έρθει μόνο όταν παραδοθούν ολοκληρωτικά, όταν εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια και όταν αφήσουν πίσω τους τα πάντα, ακόμη και τον πόνο. Όταν απαλλαγούν από αυτό το βάρος που σαν άγκυρα τους κρατά στον πυθμένα, η θάλασσα θα αναλάβει να τους σηκώσει στην επιφάνεια και θα τους ανεβάσει στο φως.
Η θάλασσα (Θεός, πνευματικότητα)
Στην τρίτη φάση της εξέλιξης τους οι Ιχθύες συνειδητοποιούν ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα τα στοιχεία και τα πλάσματα αυτού του κόσμου είναι απόλυτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Η θάλασσα που τους τρόμαζε, ήταν το σπίτι και η τροφός τους αλλά και το θεϊκό χέρι βοηθείας που τους σήκωσε.
Αντιλαμβάνονται ότι είναι ένα κομμάτι από κάτι μεγαλύτερο, και λόγω της ιδιαιτερότητας τους, μπορούν να αντιλαμβάνονται τον πνευματικό κόσμο καλύτερα από τον οποιοδήποτε. Καταλαβαίνουν ότι η καρδιά τους είναι το σπανιότερο και μεγαλύτερο πλεονέκτημά τους και την εκτιμούν περισσότερο για όλα όσα είναι και για όσα νιώθει.
Οι Ιχθύες γίνονται ο ίδιος ο Ποσειδώνας, ο Θεός της θάλασσας και του συναισθήματος. Όλα όσα αισθάνονται και κατανοούν βαθιά μέσα τους τώρα έχουν γίνει η δύναμη που χρησιμοποιούν για να βοηθήσουν τους άλλους, και να κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Ορίζουν τις διαθέσεις τους και δεν παραλύουν πια από τον φόβο. Μαθαίνουν να ζουν με τη διαίσθησή τους. Μαθαίνουν να γίνονται πιο ανάλαφροι και παιχνιδιάρηδες. Τώρα μπορούν να διοχετεύουν τα συναισθήματά τους σε παραγωγικές και δημιουργικές διεξόδους, και να πετούν πάνω από τα κύματα της ζωής, μαγεύοντας με τα χαρίσματα τους όλα τα πλάσματα.
