«Οι αισιόδοξοι άνθρωποι έχουν πάντα ένα σχέδιο και οι απαισιόδοξοι δικαιολογίες» αναφέρει ένα σοφό ρητό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι αισιόδοξοι είναι άτρωτοι, δεν έχουν προβλήματα και όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, ότι είναι πάντα ευτυχισμένοι. Η αισιοδοξία έχει και αυτή τους «διαχωρισμούς» της και οι εκφραστές της δεν είναι πάντα μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη έτοιμοι να δεχτούν τη μεγαλύτερη πρόκληση αναίμακτα. Ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι και ενεργητικοί άνθρωποι έχουν τις στιγμές και τις περιόδους αδυναμίας και πληγώνονται το ίδιο βαθιά με τους απαισιόδοξους. Έχουν την ανάγκη και το δικαίωμα να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, να κλαίνε και να θεραπεύουν τις πληγές και τα σπασμένα κομμάτια τους. Με τα δάκρυα και την εκτόνωση παραμένουν σε θέση να διατηρήσουν τη λογική τους, την αντικειμενικότητα τους και την ισχυρή αισιοδοξία τους, ώστε να μπορούν να διαχειριστούν τα προβλήματα της ζωής.
Προκατάληψη και διαχωρισμός
Η άποψη που έχουμε γενικά για τους αισιόδοξους ανθρώπους είναι κάπως προκατειλημμένη. Όλοι γνωρίζουμε κάποιον που έχει τη ζηλευτή ικανότητα να κάνει το δύσκολο να μοιάζει εύκολο και να είναι γεμάτος με ενθάρρυνση, ελπίδα και οικειότητα. Αυτός ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται από τους άλλους ως κάποιος που έχει καλή ζωή, άρα δεν έχει ανάγκη και ότι είναι τυχερός και δεν χρειάζεται στήριξη. Η πραγματικότητα όμως είναι αρκετά διαφορετική.
Σύμφωνα με τον εκφραστή της θετικής ψυχολογίας Martin Seligman, υπάρχουν δύο τύποι αισιόδοξων ανθρώπων. Ο πρώτος χαρακτηρίζεται ως «τυφλή αισιοδοξία» και αφορά σε άτομα που πιστεύουν πως ό,τι κι αν συμβεί, όλα θα πάνε καλά και δεν αναλαμβάνουν ευθύνες πιστεύοντας στο πεπρωμένο. Ενώ ο άλλος τύπος είναι η «λογική αισιοδοξία» και αφορά σε άτομα που αντιλαμβάνονται ότι η θετικότητα από μόνη της δεν είναι ικανή να φέρει αποτελέσματα και ότι χρειάζεται προοπτική, να μην παραδίδεις τα όπλα σε αποτυχίες και να μην λειτουργείς με ηττοπάθεια.
Εκπαίδευση αισιοδοξίας
Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η αισιοδοξία είναι μια στάση απέναντι στη ζωή, η οποία χτίζεται. Στην πραγματικότητα, ο εγκέφαλός μας έχει μια φυσική ροπή να επικεντρώνεται σε πιθανές απειλές που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή μας και να επεξεργάζεται συνεχώς πιθανά προβλήματα. Η αισιοδοξία, είναι η στάση που μπορούμε να διατηρούμε απέναντι σε αυτές τις δυσκολίες και πρέπει να εκπαιδευόμαστε καθημερινά σε αυτή τη διαδικασία. Πρέπει να ενισχύουμε τον χαρακτήρα μας, να μαθαίνουμε από τις αποτυχίες μας και να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας σε δύσκολες στιγμές που, στην πραγματικότητα, είναι αναπόφευκτες για όλους μας.
Η αισιοδοξία κερδίζεται
Οι αισιόδοξοι άνθρωποι βλέπουν πάντα μια μικρή χαραμάδα φωτός και μπορεί να φαντάζουν στα μάτια των άλλων ως αφελείς, αλλά δεν είναι. Όσοι ανήκουν στον πρώτο τύπο αισιοδοξίας, είναι απλοί θεατές της ζωής τους. Όσοι, όμως έχουν το χάρισμα να ανήκουν στον δεύτερο τύπο, είναι γενναίοι άνθρωποι και δεν γεννήθηκαν έτσι. Το έμαθαν αγωνιζόμενοι καθημερινά και προσπαθώντας να διατηρήσουν αυτή την προοπτική. Ο τρόπος που προσεγγίζουν τη ζωή δεν ήταν πάντα δεδομένος για αυτούς, αλλά το δούλεψαν και το πάλεψαν πολύ.
Οι δύσκολες στιγμές
Οι αισιόδοξοι δεν είναι άτρωτοι, έχουν στιγμές αδυναμίας και μάλιστα μπορεί στο παρελθόν να πέρασαν και από περιόδους κατάθλιψης, επειδή πίστευαν ότι ήταν πολύ δυνατοί. Είναι σαν υπερήρωες μιας πραγματικής ζωής, που ναι μεν έχουν την ικανότητα να χειριστούν κάθε ανάγκη και υποχρέωση, αλλά ακόμη και για τους πιο γενναίους υπάρχει πάντα ένα αδύνατο σημείο, ένας… κρυπτονίτης. Όταν η δυσκολία τους χτύπησε την πόρτα, λύγισαν, έκλαψαν, αλλά σηκώθηκαν. Χρησιμοποίησαν το κλάμα ως εκτόνωση και δεν κλαύτηκαν. Οι αισιόδοξοι άνθρωποι χρειάζονται το κλάμα για να… ξορκίζουν το κακό και η διαφορά με τους υπόλοιπους είναι ότι μόλις τα δάκρυα τους στεγνώσουν, δεν μένουν καθηλωμένοι στο πρόβλημα, φροντίζουν να συνεχίσουν.
Οι αισιόδοξοι άνθρωποι δεν κάμπτονται, διότι δεν κολλάνε σε μνησικακίες, δεν αφήνουν την αρνητικότητα να λειτουργήσει ως «βαρίδι» στη ζωή τους και δεν παραδίδονται στις καθημερινές προκλήσεις. Γνωρίζουν ότι η ζωή είναι γεμάτη αντιξοότητες και ότι πρέπει να τις αντιμετωπίσουν. Αγαπούν τους καλούς φίλους, ξέρουν πώς να είναι ευγνώμονες και να συγχωρούν και πάνω απ’ όλα να παραμένουν γενναίοι και ανθεκτικοί έχοντας εμπιστοσύνη στο μέλλον, έστω και αν έχουν δάκρυα στα μάτια.
Πηγή: exploringyourmind.com
https://exploringyourmind.com/optimistic-people-need-cry/
